Nee, de opgave voor de RES richt zich op productie van duurzame energie in de periode 2020-2030 in de regio. Zoekgebieden voor een mogelijk nieuwe kernenergiecentrale zijn een zaak van de landelijke overheid. Een dergelijke centrale zal pas ruim na 2030 in bedrijf kunnen zijn. De laatste updates hierover zijn te vinden in dit artikel over andere energiebronnen.

De RES doelen zijn niet gebaseerd op het energiegebruik van de regio, maar op de draagkracht van het landschap. Er wordt goed gekeken hoe de projecten van zon en wind de ruimtelijke structuur of functie kunnen versterken. Zo worden er bijvoorbeeld combinaties gezocht tussen recreatie en de opwek van zon of wind, of het stimuleren van biodiversiteit in combinatie met zon of wind. Een leuk voorbeeld hiervan is Zonnepark ’t Oor. 

In het verwachte verbruik is rekening gehouden met zowel een besparing van elektriciteit als een verdere toename van het verbruik van stroom bij huizen en bedrijven, vanwege elektrisch rijden, airco’s en het elektrificeren van de warmtevraag met bijvoorbeeld warmtepompen. Zowel regionaal als nationaal. Overigens is de RES-opgave voor duurzame elektriciteit niet gebaseerd op het verwachte gebruik in de regio, maar op onze bijdrage aan het landelijke doel. Landelijk willen we 35 TeraWattuur (TWh) aan grootschalige hernieuwbare elektriciteit op land opwekken, voor 2030. 

In de RES 1.0 zetten we vol in op het energie opwekken via zon op dak. Dit past goed bij de stedelijke regio die we zijn. Dat betekent dat er vooral veel zonnepanelen op daken bij gaan komen. Totaal gaat het om ongeveer 640 hectare aan panelen op grote daken, parkeerplaatsen en waterbassins. Voor grondgebonden zon gaat het naar inschatting over 480-850 hectare, afhankelijk van de inpassing. We wekken al veel energie op via wind. Er staan nu circa 89 windturbines (sommige worden gerepowered) en tot 2030 komen daar zo’n 55 molens bij.

Zoals je weet, is de RES niet in steen gegoten. De overheden blijven op regionaal niveau samenwerken en afstemmen bij de uitvoering en uitwerking van RES 2.0. Want de opgave houdt niet op bij de gemeentegrens. Waarom blijft die regionale samenwerking belangrijk?

• Er is nog steeds overleg nodig, bijvoorbeeld afstemming over de netcapaciteit of inpassing van opwekprojecten.
• Er zijn keuzes te maken over de inzet van bovenregionale warmtebronnen en de ontwikkeling van netten.
• Er is samenwerking nodig met stakeholders.

Energietransitie is veel werk voor gemeenten – door samenwerking kunnen gemeenten elkaar op bepaalde onderdelen ondersteunen.

Ons energienet is aangelegd om te voorzien in de vraag naar energie. Nu moet dit net in fors tempo gaan voorzien in een groot aanbod van duurzaam opgewekte elektriciteit. Dat vraagt om een grotere netcapaciteit. In de regio Rotterdam Den Haag is het elektriciteitsnet heel ‘dicht’ aangelegd, vanuit de historische opzet van een hoog-stedelijke regio. Op dit moment geeft de netbeheerder Stedin aan dat er voor het aansluiten van duurzame opwek nog geen knelpunten worden gezien die niet op te lossen zijn voor 2030. Ook op het landelijke net van TenneT worden vooralsnog geen knelpunten voorzien. Wel is het belangrijk dat de planvorming van de projecten concreet wordt, zodat de netbeheerder tijdig kan uitbreiden als dat nodig blijkt te zijn. Dit betekent voor de RES dat de netbeheerder continu aan tafel zit om mee te werken aan de processen.